ความคิดที่ว่า “สิ่งที่เราทำวันนี้คือสิ่งสำคัญที่สุด” มักถูกเชื่อมโยงกับพระพุทธเจ้า ซึ่งเน้นย้ำถึงความสำคัญของการอยู่กับปัจจุบัน แม้ว่าวลีที่แน่ชัดอาจไม่ปรากฏในพระไตรปิฎก แต่แก่นแท้ของข้อความนี้สอดคล้องกับคำสอนของพระพุทธศาสนาเกี่ยวกับสติและความไม่เที่ยงของสรรพสิ่ง แนวคิดอันทรงพลังนี้กระตุ้นให้เรามุ่งเน้นไปที่การกระทำของเราในปัจจุบันขณะ โดยตระหนักว่าวันนี้เป็นเวลาเดียวที่เราสามารถควบคุมได้อย่างแท้จริง
แนวคิดเรื่องการเกิดใหม่ ซึ่งเป็นศูนย์กลางของปรัชญาพุทธศาสนา ยิ่งเน้นย้ำถึงความสำคัญของ “สิ่งที่เป็นอยู่ในวันนี้” แม้ว่ามักตีความตามตัวอักษรว่าเป็นการกลับชาติมาเกิด แต่การเกิดใหม่ยังสามารถเข้าใจในเชิงเปรียบเทียบว่าเป็นกระบวนการเปลี่ยนแปลงและการต่ออายุอย่างต่อเนื่องที่เกิดขึ้นในแต่ละขณะ จากมุมมองนี้ แต่ละวันเสนอการเริ่มต้นใหม่ โอกาสที่จะปล่อยวางความเสียใจในอดีตและความวิตกกังวลในอนาคต และโอบรับปัจจุบัน
สิ่งนี้สอดคล้องกับคำสอนของแจ็ค คอร์นฟิลด์ อาจารย์สมาธิวิปัสสนาชื่อดัง ซึ่งได้อธิบายแนวคิดที่ว่า “ทุกเช้าเราเกิดใหม่” ได้อย่างสวยงาม การเกิดใหม่ทุกวันนี้ทำให้เราสามารถเข้าถึงแต่ละวันด้วยความรู้สึกใหม่ของจุดมุ่งหมายและความเป็นไปได้ ด้วยการมุ่งเน้นไปที่ “สิ่งที่เป็นอยู่ในวันนี้” เราสามารถปลูกฝังความตระหนักรู้ในความคิด การกระทำ และเจตนาของเราให้มากขึ้น นำไปสู่ชีวิตที่มีสติและสมบูรณ์ยิ่งขึ้น
พระพุทธเจ้าทรงเน้นย้ำถึงความเร่งด่วนของการปฏิบัติ โดยทรงกระตุ้นให้สาวกของพระองค์ดำเนินชีวิตราวกับว่าผมของพวกเขากำลังลุกเป็นไฟ ภาพที่ชัดเจนนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการไม่เสียเวลาอันมีค่าไปกับสิ่งที่ทำให้ไขว้เขวหรือความเสียใจ แต่ให้ทุ่มเทตนเองอย่างเต็มที่เพื่อเส้นทางแห่งการตื่นรู้ ความรู้สึกเร่งด่วนนี้กระตุ้นให้เราใช้ประโยชน์สูงสุดจากแต่ละวัน โดยตระหนักว่าวันพรุ่งนี้ไม่แน่นอน
แม้ว่าต้นกำเนิดที่แน่ชัดของคำพูดที่ว่า “สิ่งที่เราทำวันนี้คือสิ่งสำคัญที่สุด” ยังคงไม่ชัดเจน แต่ข้อความของมันสอดคล้องกับภูมิปัญญาจากประเพณีต่างๆ ไม่ว่าจะมาจากพระพุทธเจ้า แจ็ค คอร์นฟิลด์ หรือกวีชาวกรีกโบราณ หลักการพื้นฐานยังคงเหมือนเดิม: ปัจจุบันขณะคือทั้งหมดที่เรามี ด้วยการโอบรับ “สิ่งที่เป็นอยู่ในวันนี้” ด้วยสติและเจตนา เราสามารถปลูกฝังชีวิตที่มีความหมาย จุดมุ่งหมาย และความสุขมากขึ้น