การสูญเสียลูกเป็นความโศกเศร้าที่เกินกว่าจะบรรยาย เป็นความเจ็บปวดที่ยากจะหาคำใดมาเปรียบเทียบได้ แม้ว่าวันรำลึกถึงผู้เสียชีวิตในสงครามจะให้เกียรติแก่ผู้กล้าที่จากไป แต่ยังมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องตระหนักถึงความสูญเสียอันใหญ่หลวงของพ่อแม่ที่สูญเสียลูก ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใดก็ตาม ไม่มีคำใดในภาษาอังกฤษที่สามารถอธิบายความเศร้าโศกอันแสนสาหัสนี้ได้อย่างถี่ถ้วน
การไม่มีคำเฉพาะเจาะจงสำหรับพ่อแม่ที่สูญเสียลูกเป็นเรื่องที่น่าตกใจ พ่อแม่ที่สูญเสียลูกมักจะแบ่งปันเรื่องราว รูปถ่าย และอนุสรณ์สถานของพวกเขา ซึ่งเป็นความพยายามที่จะเชื่อมโยงกับคนอื่นๆ ที่เข้าใจความเจ็บปวดของพวกเขาอย่างลึกซึ้ง พ่อแม่เหล่านี้ถูกบังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่ควรเป็น คือการฝังศพลูกของตัวเอง ซึ่งเป็นหน้าที่ที่ควรจะเป็นของคนรุ่นหลัง การกลับหัวกลับหางของธรรมชาตินี้เป็นแก่นเรื่องสากลของความเศร้าโศกและการสูญเสียในทุกวัฒนธรรม สะท้อนให้เห็นถึงความรู้สึกที่ว่าพ่อแม่ไม่ควรมีชีวิตยืนยาวกว่าลูก
คำว่า “widow” ในภาษาสันสกฤต หมายถึง “ว่างเปล่า” ชี้ให้เห็นถึงความไม่เพียงพอของภาษาในการจับความซับซ้อนของความเศร้าโศก แม้ว่าจะยอมรับถึงความเจ็บปวดจากการสูญเสีย แต่มันก็ไม่สามารถครอบคลุมประสบการณ์เฉพาะของพ่อแม่ที่ฝังศพลูกได้ การค้นหาคำที่เหมาะสมกว่านำเรากลับไปสู่ภาษาสันสกฤต ซึ่งเป็นภาษาที่อุดมไปด้วยสำนวนที่ละเอียดอ่อนของประสบการณ์ของมนุษย์ คำว่า “วิโลมะห์” ปรากฏขึ้นเป็นคำตอบที่เป็นไปได้ หมายถึง “การฝืนกฎธรรมชาติ” ซึ่งอธิบายถึงความวุ่นวายอย่างลึกซึ้งที่เกิดจากการเสียชีวิตของเด็กได้อย่างแม่นยำ
แนวคิดของ “วิโลมะห์” นี้ขยายไปไกลกว่าสนามรบ ตั้งแต่การยิงกันในโรงเรียน ภัยพิบัติทางธรรมชาติ อุบัติเหตุ ไปจนถึงความเจ็บป่วย ความจริงอันน่าเศร้าของเด็กที่เสียชีวิตก่อนพ่อแม่ยังคงมีอยู่ จำนวนพ่อแม่ที่สูญเสียลูกที่เพิ่มมากขึ้นเน้นย้ำถึงความจำเป็นเร่งด่วนสำหรับคำที่ยอมรับประสบการณ์ร่วมกันของพวกเขา “วิโลมะห์” เสนอวิธีตั้งชื่อให้กับความเศร้าโศกนี้ เพื่อให้เสียงแก่ความเศร้าโศกที่ไม่อาจพูดได้จากการสูญเสียลูก
แม้ว่า “วิโลมะห์” อาจฟังดูไม่คุ้นเคย แต่มันก็มีรากศัพท์ร่วมกับ “widow” และให้ความรู้สึกถึงการสูญเสียอย่างล้ำลึกที่คล้ายคลึงกัน เช่นเดียวกับที่ “widow” ได้กลายเป็นคำที่ยอมรับกัน “วิโลมะห์” มีศักยภาพที่จะให้ความอบอุ่นใจและการยอมรับแก่พ่อแม่ที่โศกเศร้า มันเป็นคำที่สามารถพบได้ในข่าวสาร ในละแวกบ้านของเรา ในความเศร้าโศกเงียบๆ ของผู้ที่ประสบกับการสูญเสียที่ไม่อาจจินตนาการได้นี้
ความแตกต่างระหว่างความเศร้าโศกในวันนี้และวันพรุ่งนี้อยู่ที่พลังของภาษา “วิโลมะห์” ให้ชื่อแก่ความเศร้าโศกอย่างสุดซึ้งของพ่อแม่ที่สูญเสียลูก เสนอความเข้าใจร่วมกันและเส้นทางสู่การเยียวยา มันตระหนักถึงความจริงอันน่าเศร้าที่ว่าทุกวัน ในที่ใดที่หนึ่งในโลก พ่อแม่อีกคนหนึ่งกลายเป็นวิโลมะห์