มหานครโตเกียวอันพลุกพล่านที่มีประชากรมากกว่า 30 ล้านคน กำลังเผชิญกับภัยคุกคามจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ เนื่องจากตั้งอยู่บนแผ่นเปลือกโลกหลายแผ่น การทำความเข้าใจแผ่นดินไหวในอดีตมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการบรรเทาภัยพิบัติในอนาคต แผ่นดินไหวอันเซย์ เอโดะ ในปี 1855 ซึ่งมีความรุนแรง 7.0 แมกนิจูด ให้ข้อมูลเชิงลึกอันมีค่าเกี่ยวกับศักยภาพในการทำลายล้าง แผ่นดินไหวครั้งนี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่สังคมญี่ปุ่นกำลังเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ หลังจากเปิดประเทศต้อนรับโลกภายนอกหลังจากปิดประเทศมานานหลายศตวรรษ ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตประมาณ 10,000 คน และอาคารบ้านเรือนเสียหายกว่า 50,000 หลัง
แผ่นดินไหวอันเซย์ เอโดะ ไม่ใช่เหตุการณ์โดดเดี่ยว แต่เกิดขึ้นหลังจากแผ่นดินไหวครั้งใหญ่สองครั้งในปี 1854 คือแผ่นดินไหวโทไคและนันไค ซึ่งทั้งสองครั้งมีความรุนแรง 8.4 แมกนิจูด เหตุการณ์ทั้งสามนี้เน้นย้ำถึงธรรมชาติของแผ่นดินไหวที่ผันผวนของภูมิภาค ความเสียหายจากแผ่นดินไหวในปี 1855 ถูกบันทึกไว้ในภาพพิมพ์แกะไม้ที่แสดงให้เห็นถึงปลาดุกยักษ์ในตำนาน นามาซุ ซึ่งเชื่อกันว่าเป็นสาเหตุของแผ่นดินไหว
เมื่อเร็วๆ นี้ นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยโตเกียวได้ค้นพบต้นฉบับที่ถูกลืม ซึ่งเป็นอัตชีวประวัติของนักแสดงคาบูกิ นากามูระ นากาโซะ ที่ 3 ซึ่งนำเสนอมุมมองที่ไม่เหมือนใครเกี่ยวกับแผ่นดินไหวในปี 1855 การวิเคราะห์ต้นฉบับลายมือของนากามูระ เทมาเอะ มิโซะ เผยให้เห็นความแตกต่างที่สำคัญจากฉบับต่อมา ซึ่งให้เบาะแสเกี่ยวกับความลึกของแผ่นดินไหว
ภาพพิมพ์แกะไม้ของนางโลมกำลังโจมตีปลาดุกยักษ์นามาซุ สาเหตุของแผ่นดินไหวในญี่ปุ่น
บันทึกของนากามูระอธิบายถึงช่วงเวลาสั้นๆ ระหว่างแรงสั่นสะเทือนครั้งแรก (คลื่น P) และการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง (คลื่น S) ช่วงเวลา S-P สั้นๆ นี้ ประมาณ 5-10 วินาที บ่งชี้ว่ามีความลึกค่อนข้างตื้น ประมาณ 20 กิโลเมตร ซึ่งอยู่ในแผ่นทะเลฟิลิปปินส์ที่กำลังมุดตัวลง การค้นพบนี้ขัดแย้งกับการประมาณการก่อนหน้านี้ที่ระบุความลึกไว้ที่มากกว่า 30 กิโลเมตร การประเมินความลึกอย่างแม่นยำมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการทำนายความรุนแรงของการสั่นสะเทือนของพื้นดินและความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นจากแผ่นดินไหวในอนาคต แผ่นดินไหวที่ตื้นกว่าสามารถก่อให้เกิดความเสียหายบนพื้นผิวได้มากกว่าแผ่นดินไหวที่ลึกกว่า
รัฐบาลญี่ปุ่นประเมินว่ามีความน่าจะเป็น 70% ที่จะเกิดแผ่นดินไหวแบบเดียวกับปี 1855 ในโตเกียวภายใน 30 ปีข้างหน้า โดยอาจมีผู้เสียชีวิตมากถึง 23,000 คน การทำความเข้าใจลักษณะของแผ่นดินไหวในอดีต เช่น แผ่นดินไหวอันเซย์ เอโดะ ปี 1855 เป็นสิ่งสำคัญสำหรับการพัฒนากลยุทธ์การบรรเทาภัยพิบัติที่มีประสิทธิภาพ การศึกษาประวัติศาสตร์แผ่นดินไหวช่วยให้นักวิทยาศาสตร์เข้าใจรูปแบบและเหตุการณ์ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต ซึ่งเป็นข้อมูลสำหรับการเตรียมความพร้อมรับมือภัยพิบัติและการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน
งานวิจัยนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของความร่วมมือระหว่างสาขาวิชา นักแผ่นดินไหววิทยาร่วมมือกับนักประวัติศาสตร์จากสถาบันประวัติศาสตร์ของมหาวิทยาลัยโตเกียวเพื่อถอดรหัสลายมือหวัดของนากามูระและวิเคราะห์บันทึกทางประวัติศาสตร์เพื่อหาข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับแผ่นดินไหว ความพยายามร่วมกันนี้เน้นย้ำถึงคุณค่าของการผสมผสานความรู้ทางวิทยาศาสตร์และประวัติศาสตร์เพื่อเพิ่มพูนความเข้าใจเกี่ยวกับแผ่นดินไหวในอดีตและปรับปรุงการเตรียมความพร้อมในอนาคต ผลการวิจัยของทีมสนับสนุนงานวิจัยก่อนหน้านี้ที่ชี้ให้เห็นว่าแผ่นดินไหวในปี 1855 มีความลึกตื้น
วิธีการแบบสหวิทยาการนี้ครอบคลุมมากกว่าต้นฉบับของนากามูระ นักวิจัยกำลังรวบรวมฐานข้อมูลที่ครอบคลุมของเหตุการณ์แผ่นดินไหวในอดีต โดยวิเคราะห์วัสดุต่างๆ รวมถึงรายงานอย่างเป็นทางการ บันทึกประจำวันส่วนตัว และบันทึกภาพ เช่น รูปภาพ วัสดุทางประวัติศาสตร์แต่ละประเภทให้ข้อมูลเชิงลึกที่ไม่เหมือนใครเกี่ยวกับกิจกรรมแผ่นดินไหวในอดีต ช่วยให้นักวิจัยสร้างความเข้าใจที่ครอบคลุมมากขึ้นเกี่ยวกับความเสี่ยงจากแผ่นดินไหว มุมมองระยะยาวนี้มีค่าอย่างยิ่งสำหรับการประเมินอันตรายจากแผ่นดินไหวในอนาคตในโตเกียวและภูมิภาคอื่นๆ ที่มีแผ่นดินไหว aktif.