Średnia globalna temperatura powierzchni Ziemi znacząco wzrosła od epoki przedindustrialnej (1850-1900), o około 1 stopień Celsjusza (2 stopnie Fahrenheita). Ta pozornie niewielka zmiana reprezentuje ogromny wzrost akumulacji ciepła, wpływając na globalne systemy. To dodatkowe ciepło napędza regionalne i sezonowe ekstrema temperatur, redukuje pokrywę śnieżną i lód morski, nasila intensywne opady deszczu i zmienia siedliska roślin i zwierząt.
Obszary lądowe ocieplają się szybciej niż oceany, a Arktyka doświadcza najszybszego ocieplenia. Tempo ocieplenia w ostatnich dekadach jest znacznie szybsze niż średnia dla XX wieku.
Obliczanie globalnej średniej temperatury obejmuje zestawianie pomiarów temperatury z lokalizacji na całym świecie i przekształcanie ich w anomalie temperaturowe – różnicę między obserwowaną temperaturą a długoterminową średnią dla danej lokalizacji i daty. Dane te pozwalają naukowcom monitorować zmiany w bilansie energetycznym Ziemi – równowadze między pochłoniętym światłem słonecznym a promieniowanym ciepłem.
Każdy miesiąc w 2023 roku znalazł się wśród siedmiu najcieplejszych miesięcy w historii dla danego miesiąca, a od czerwca do grudnia każdy był najgorętszy w historii. Lipiec, sierpień i wrzesień to pierwsze miesiące, w których średnia temperatura przekroczyła o 1,0°C (1,8°F) długoterminową średnią.
Rok 2023 był najcieplejszym rokiem w historii zarówno dla obszarów lądowych, jak i oceanicznych, oddzielnie i łącznie. Był to również najcieplejszy rok zarówno dla półkuli północnej, jak i południowej, oznaczając 40. najcieplejszy rok dla Antarktydy i 4. najcieplejszy dla Arktyki.
Łączna temperatura lądu i oceanu wzrosła średnio o 0,06°C (0,11°F) na dekadę od 1850 roku. Jednak tempo ocieplenia od 1982 roku wzrosło ponad trzykrotnie do 0,20°C (0,36°F) na dekadę. Konsensus naukowy, wyrażony przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC), jednoznacznie przypisuje ten trend ocieplenia działalności człowieka, przede wszystkim emisji gazów cieplarnianych.
Działalność człowieka, głównie spalanie paliw kopalnych i wylesianie, uwalnia do atmosfery około 11 miliardów ton metrycznych węgla rocznie, przekraczając zdolność naturalnych procesów do jego usuwania. Ten ciągły wzrost poziomu dwutlenku węgla w atmosferze prowadzi do ciągłego wzrostu globalnych temperatur.
Przewidywane przyszłe ocieplenie zależy od przyszłych emisji gazów cieplarnianych. Jeśli emisje będą nadal gwałtownie rosnąć, globalne temperatury mogą wzrosnąć o co najmniej 2,8 stopnia Celsjusza (5 stopni Fahrenheita) do końca stulecia, potencjalnie osiągając wzrost o 5,6 stopnia Celsjusza (10,2 stopnia Fahrenheita). Nawet przy wolniejszym wzroście emisji i znacznym spadku do 2050 roku, przewiduje się wzrost temperatur o co najmniej 1,3 stopnia Celsjusza (2,4 stopnia Fahrenheita). Te ustalenia podkreślają pilną potrzebę globalnych działań w celu przeciwdziałania zmianom klimatu i łagodzenia ich skutków.
